Hemelvaart
En het geschiedde, als Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde, en werd opgenomen in de hemel.
Lukas 24:51
De discipelen hebben Jezus zien opvaren van de Olijfberg. Het ‘geschiedde’ staat er. De Hemelvaart is geen sprookje, geen fabeltje, maar geschiedenis. Zoals Kerstfeest, Goede Vrijdag en Pasen geschiedenis zijn. Wij spreken over de heilsgeschiedenis. In het heilswerk van de Zaligmaker vindt de Kerk dan ook een vaste grond
Vóór Christus opvoer ten hemel, zegende Hij Zijn jongeren. Met zegenende handen is Hij opgevaren ten hemel. Hij scheidde van hen, zodat zij Hem lichamelijk niet meer konden zien en een ander leven met Hem hun bereid was. Zij moesten nu meer door het geloof leren leven en niet meer bij het zichtbare en tastbare. Een les, die al Gods kinderen door de oefeningen des geloofs moeten leren. Hij scheidde van hen, maar met zegenende handen.
De discipelen hebben Hem na staan staren, totdat een wolk Hem wegnam van hun gezicht. Maar tot het laatste toe zagen zij die zegenende handen, opdat zij zouden weten, dat die nu altijd over Zijn kerk blijven uitgebreid. Uit die zegenende handen van de ten hemel gevaren Middelaar ontvangen Gods kinderen alles wat zij nodig hebben voor tijd en eeuwigheid. De vervulling van hun aardse nooddruft ontvangen zij uit die handen. Maar bovenal alles, wat zij nodig hebben tot hun zaligheid. Er is bij de ten hemel gevaren Christus zo’n onuitputtelijke volheid. Hij is opgevaren om gaven uit te delen, zelfs aan wederhorigen. En die gaven ontvangen zij uit die zegenende handen, omdat het doorboorde handen zijn, die spreken van Zijn verdiensten. Weet het, dat de schuren van de hemelse Jozef nooit leeg raken. En onder Zijn zegenende handen is nog plaats. Voor wie? Voor wederhorigen! Zou het dan voor u niet kunnen?
Ds. J. J. van Eckeveld